Herbata z młodych listków

Zielona herbata jest jednym z najstarszych rodzajów herbaty. Jej produkcja od wieków opiera się na tych samych zasadach, a właściwości prozdrowotne znane niegdyś nielicznym, są obecnie udokumentowywane przez badania naukowców z całego świata. Choć zielona herbata wywodzi się z Chin, to bywa często nazywana „japońską” z uwagi na jej popularność w Kraju Kwitnącej Wiśni. Również w Europie napar ten posiada wielu zagorzałych zwolenników.

Zdrowotne działanie herbaty zielonej.

Sądząc po „cudownych” antyoksydacyjnych, odmładzających, przeciwnowotworowych i wspomagających funkcjonowanie organizmu na wielu polach właściwościach – zachwyty nad zieloną herbatą są jak najbardziej słuszne. Nie jest przy tym tajemnicą, że najlepszą jakość przypisuje się liściastym postaciom naparu. Rarytasem pośród nich jest herbata z młodych listków zwana herbatą białą. Herbata zielona powstaje z liści z pominięciem procesu fermentacji. Po zerwaniu (mechanicznym bądź ręcznym – w zależności od gatunku) jest natychmiast zwijana i suszona (a niekiedy jeszcze parzona bądź prażona, jak w przypadku senchy czy banchy). Listki zielonej herbaty są tym cenniejsze, im większe ich kawałki są nienaruszone.

Herbata biała.

Dlatego też szczególną popularnością cieszy się „biała” herbata z młodych listków – mogą się one bowiem powoli rozwijać w naparze, stopniowo uwalniając dobroczynne dla organizmu (zarówno ciałą jak i ducha) związki. Tę postać naparu przygotowuje się podobnie jak inne, jednak ze szczególnym pietyzmem, z uwagi na jakość surowca. Zalewamy więc listki miękką wodą w temperaturze około 60 – 90 stopni (najlepiej 80) i parzymy przez około 3 minuty. Te same listki możemy wykorzystywać do 3 razy, przy czym najlepszy jest „drugi” napar. Listki „białej” herbaty do dzisiaj zbiera się ręcznie – choć jest ona odmianą zielonej herbaty, nazwę swą zawdzięcza białemu meszkowi, który pokrywa młode listki i pączki.